Wie oren heeft die horen....

Ongelooflijk maar waar gebeurt, gisteravond haal ik een boek uit de kast want ik wil me zelf een beetje inlezen voor een aankomende preekbeurt.

Wat denk je ik pak een boek dat ik nog nooit in onze boekenkast was opgevallen een boek van Lee Strobel, vanmorgen serveer ik ontbijt op bed en ik begin in één van de boeken die op mijn nachtkastje ligt. Het boek van Lee Strobel dus.

Interessant boek ik lees een blz of 30. Het word tijd om eruit te gaan. Na mijn douche installeer ik mij voor Hour of Pouwer.
Vertel het niemand verder maar ik ben fan van het eerste uur.
Vooral de voice over kan ik goed nadoen.

Any way, wie komt daar spreken, Lee Strobel, super goed verhaal.
Je begrijpt hem al; Ik heb het idee dat mij iets duidelijk gemaakt wordt voor mijn preekbeurt.
Maar wat!

Super goede boodschap Moet je lezen!
Preek – A Sceptic’s Surprise”
Door Lee Strobel

Ik wil m'n boodschap ophangen aan een eenvoudig verhaal. Ik wil u gewoon een verhaal vertellen. Een waar verhaal, mijn verhaal. Mijn verhaal begon, met atheïsme. Ik had al vroeg besloten dat 't idee van een liefhebbende, almachtige, alwetende Schepper gewoon te absurd was om verder te onderzoeken. Ik dacht: God heeft de mensen niet geschapen, maar de mensen God. Uit angst voor de dood bedachten ze 'n goedmoedige suikeroom in de hemel. En het idee van een hemel troostte hen als ze stierven. Zo dacht ik erover. En doordat ik niet in God geloofde, had ik geen morele basis in m'n leven. Ik ontwikkelde al doende een soort van eigen moraal. Het ging me er in het leven allereerst om, maximaal te genieten. Ik schaam me hiervoor,
maar ik wil dat u de waarheid weet. Ik leidde een hoogst immoreel, dronken, goddeloos, narcistisch en zelfdestructief leven. Ik had zo'n woede in me. Ik was altijd op zoek naar de perfecte kick het ultieme genot. En niets was ooit goed genoeg. Op een dag had ik ruzie met m’n vrouw en schopte een gat in de muur van de woonkamer. Uit pure razernij. Ik zal u ook het allerergste over mezelf vertellen. Toen m'n dochtertje nog een peuter was en in de huiskamer zat te spelen en mij hoorde thuiskomen dan pakte ze stilletjes haar speelgoed en ging naar haar kamer. Uit angst dat ik weer dronken was en weer tekeer zou gaan. Op haar kamer was het tenminste rustig. Dat is het allerergste over mij.

Ik trouwde met 'n vrouw die agnostisch was, maar het geloof ging onderzoeken. Ze stelde haar geloof en vertrouwen in Jezus. Wat ik persoonlijk iets vreselijks vond. Maar ik zag veranderingen in haar karakter, haar waarden en haar houding tegenover mij en de kinderen. Het was aantrekkelijk. Ik ging een keer mee naar de kerk. Er preekte een jonge vent, Bill Hybels. Ik was nog steeds atheïst maar ik zei ook: Als dit klopt, verandert het m'n leven.

Ik zet m'n juridische en journalistieke ervaring in om uit te zoeken: Klopt er iets van het christendom of andere geloofssystemen? M’n geloofsonderzoek duurde twee jaar. Ik wil u het een en ander vertellen over de kern van mijn onderzoek. Ik concludeerde al gauw: Alles staat of valt met de vraag of Christus' wederopstanding waar was. Want iedereen kan wel zeggen dat hij de zoon van God is. Dat zei Jezus ook. Nou en? Maar als Hij ook nog aantoonbaar uit de dood is teruggekeerd dan bewijst dat dat hij de waarheid spreekt. Daarom zegt Paulus: 'Als Christus niet is opgewekt, is uw geloof nutteloos en bent u nog een gevangene van uw zonden.' Als u, net als ik toen, in geloofszaken een scepticus of een zoeker bent of als u Jezus volgt en een manier zoekt om uw vrienden erover te vertellen dan heb ik hier vier kernwoorden over de wederopstanding.

Het eerste kernwoord is Executie. Na de kruisiging was Jezus dood. Wie weet heeft Hij 't kruis overleefd en was er dus geen opstanding, dacht ik. Maar ik interviewde geleerden en geschiedkundigen en ik merkte dat alle geschiedkundigen ook de atheïsten, sceptici en agnosten onder hen geloofden dat Jezus' dood aan ’t kruis een onomstotelijk feit is. Daar wordt niet aan getornd
door de wetenschap. We vinden onafhankelijke verslagen van Jezus' kruisdood in het Nieuwe Testament. Die zijn gebaseerd op ooggetuig verslagen uit de eerste eeuw. Daarnaast hebben we nog vijf bronnen die Jezus' kruisdood bevestigen. Josephus, een joodse historicus uit de eerste eeuw. En Tacitus. Vraag het 'n atheïstisch Nieuw Testamentleerling als Gerd Ludemann of een agnost als Bart Ehrman en ze zullen zeggen dat Jezus' dood door kruisiging een historisch onweerlegbaar feit is. Wie anders beweert, wordt weggelachen in de wetenschap. Het eerste kernwoord is dus Executie. Jezus was dood.

Tweede kernwoord: Vroege verslagen. Waarom zijn die zo belangrijk? Voor mij was de wederopstanding een legende, en die ontstaan langzaam. Ik dacht: 100 of 150 jaar na Jezus zijn die verhalen bedacht die legendes over zijn terugkeer uit de dood. Tot ik onderzoek deed en deskundigen interviewde. Ik was verbijsterd. Want wat altijd in stand is gebleven is 'n credo van vroege christenen, gebaseerd op wat ze wisten dat waar was. Paulus heeft dit credo opgetekend in 1 Korintiërs 15 vers 3 en verder. Het bevat de kern van 't christendom: Jezus is gestorven voor onze zonden. Hij is begraven en opgestaan uit de dood. En er worden ooggetuigen genoemd, waaronder sceptici wier leven totaal veranderde door de ontmoeting met de herrezen Jezus. Dit credo wordt door geleerden uit allerlei theologische stromingen gedateerd op twee tot acht jaar na het leven van Jezus. Dus het geloof waarop dit credo is gebaseerd, gaat terug tot het kruis zelf. Er zit geen enorme tijd tussen Jezus' dood en de een of andere legende. Nee, we beschikken over een nieuwsflits uit die oude tijden. De grote klassieke historicus Sherwin-White van Oxford University heeft bestudeerd hoe legendes ontstonden. Zelfs na twee generaties zien we nog geen legendes ontstaan die een verifieerbare waarheid tenietdoen. Hier gaat het niet om twee generaties, we komen hier uit bij de gebeurtenis zelf. Het is in de wereldgeschiedenis nog nooit voorgekomen dat een legende zo snel ontstond en een verifieerbare waarheid tenietdeed. Niet alleen was er de executie en was Jezus dood, we hebben ook vroege verslagen van de gebeurtenissen.

Het derde kernbegrip is het lege graf. We weten dat Jezus' lichaam in het graf van Jozef van Arimathea was gelegd. Dat was verzegeld en werd bewaakt, maar op Paasmorgen was het leeg. Het krachtigste feit in verband met dat lege graf is dat in de eerste eeuw niemand claimde dat het “niet” leeg was. Zelfs Jezus' tegenstanders gaven impliciet toe dat het graf leeg was. Ze zouden de wachters hebben omgekocht om te verklaren dat de discipelen het lichaam hadden gestolen toen de wachters sliepen. Maar zij hadden geen motief en geen mogelijkheid daartoe. Namen ze het risico te worden doodgemarteld voor een leugen? Vast niet. Maar als je feiten wilt verdonkeremanen is er dus iets dat geheim moet blijven. Anders hoefde je niks te verzinnen. Dit verzonnen verhaal leert ons dat het graf leeg was. Ze kwamen met een verklaring die toen geen hout sneed en nu nog niet. De vraag is nooit geweest: Was Jezus' graf leeg? Dat was duidelijk. Maar hoe kwam het leeg? Niet door de Romeinen, die wilden Jezus dood. Niet door de religieuze leiders, die wilden dat hij dood blééf. Niet door de discipelen. Ze zouden doodgemarteld worden voor een leugen. Leugenaars deugen niet voor martelaar.

Dat het graf leeg was, komt doordat Jezus uit de dood was teruggekeerd. En dat wordt bevestigd door het vierde kernbegrip: Ooggetuigen. Want niet alleen was Jezus' graf leeg maar Hij verscheen bij verschillende gelegenheden ook aan 515 mensen aan sceptici en twijfelaars en ook aan gelovigen. Aan mannen en vrouwen, aan groepen en individuen. Ze raakten Hem aan, spraken en aten met Hem. Als journalist heb ik nooit een proces met 515 ooggetuigen verslagen. Als we 515 mensen opriepen die de herrezen Jezus hadden gezien en ze ieder een kwartier zouden ondervragen dan zouden we vijf dagen bezig zijn. Hoe velen van ons zouden na 128 uur non-stop ooggetuige verslagen durven zeggen: 'Ik geloof er niks van'? Als scepticus moest ik daar een verklaring voor vinden. Ik dacht: Misschien waren het maar hallucinaties, die verschijningen van Jezus. Maar als journalist trek ik dingen na. Dus interviewde ik een deskundige op het gebied van hallucinaties. Hallucineerden die mensen niet gewoon? vroeg ik. Hij keek me aan en zei: Onmogelijk. Maar waarom? vroeg ik. Hij zei: Hallucinaties zijn individuele gebeurtenissen. Het is geen virus zoals de griep of zo. En hij voegde eraan toe: 515 mensen die gelijktijdig hallucineren zou een groter wonder zijn dan de wederopstanding zelf. En hij zei nog iets interessants: Als het gewoon hallucinaties waren zou het lichaam nog in het graf hebben gelegen. Maar het was weg. De verschijningen van Jezus waren geen hallucinaties, geen legendes maar gebeurtenissen. Ze veranderden het leven van de discipelen die wanhopig waren na Jezus' dood. Hij had hun bewezen dat Hij Gods zoon was door terug te keren uit de dood. Dat hielden ze tot hun dood vol. Niet omdat hun overtuiging zo sterk was, niet omdat ze gewoon geloofden dat het waar was. Ze hielden vol dat Jezus uit de dood was opgestaan omdat ze erbij waren. Ze hadden Hem gezien, ze wisten dat het waar was. En omdat ze dat wisten, waren ze bereid ervoor te sterven.

Ik heb twee jaar van m'n leven gewijd aan mijn onderzoek en bijna duizend pagina’s geschreven over dit bewijs. En toen, op een zondagmiddag keek ik naar al het bewijs dat ik had vergaard, en realiseerde me: Bij deze stortvloed van bewijzen voor de waarachtigheid van ’t christendom was 't moeilijker m'n atheïsme staande te houden dan christen te worden. Als ik bij dit overweldigende bewijs m'n atheïsme staande hield zou ik tegen een stroom van bewijs in zwemmen. Dat kon ik niet.

Als journalist en als jurist zocht ik de waarheid. Ik geloofde, op grond van de bewijzen. Jezus zei dat Hij Gods zoon was en bewees het door op te staan uit de dood. Wat moest ik toen doen? Ik dacht aan een bijbelvers waarop iemand me had gewezen. Johannes 1 vers 12: Wie Hem wel ontvingen heeft Hij het voorrecht gegeven kinderen van God te worden. Het viel me op dat dit vers een vergelijking bevat die heel precies aangeeft wat het betekent een kind van God te worden. Geloven plus ontvangen is worden. Mijn geloof was gebaseerd op ’t bewijs dat Jezus uit de dood was opgestaan. Maar dat was niet genoeg. Volgens die Bijbeltekst moest ik niet alleen geloven, ik moest Jezus ook ontvangen. Ik moest zijn gave van vergeving en eeuwig leven aanvaarden die Jezus voor mij verworven had door zijn dood aan het kruis waarmee hij boette voor de zonden die ik had begaan. Als ik die vergeving en het eeuwig leven zou aanvaarden als gift van genade zou ik voorgoed een kind van God zijn.

Ik ging op m'n knieën en bekende een reeks verdorven zaken waarvan de haren u te berge zouden rijzen. Op dat moment ontving ik volkomen vergeving door Jezus Christus. En ik werd een kind van God. Ik dacht: Dat moet ik m’n vrouw Leslie vertellen. Die wil dit vast weten. Ik vertelde het haar. Ze barstte in tranen uit en sloeg haar armen om me heen. 'Jij koppige zoon van een Baptist,' zei ze. 'Dit probeer ik je al twee jaar duidelijk te maken.' Maar ze zei ook: 'Eerlijk gezegd dacht ik dat er geen hoop voor je was.' 'Ik zag het niet gebeuren.' Ik vertelde het aan een dame in de kerk. Ze nam me terzijde en zei: Leslie, voor iedereen is er hoop. Toen noemde ze Ezechiël 36 vers 26: Ik zal jullie een nieuw hart en een nieuwe geest geven. Ik zal je versteende hart uit je lichaam halen en je er een levend hart voor in de plaats geven. Het bleek dat m'n vrouw dat elke dag voor me had gebeden gedurende die twee jaar. En weet u wat er toen gebeurde?

Geleidelijk, na die zondagmiddag toen ik me had opengesteld voor Jezus en zijn Geest begon m'n leven te veranderen. M'n prioriteiten werden anders m'n normen en waarden en m'n karakter veranderden. Ik veranderde in m’n relaties en als vader. Het veranderde allemaal ten goede. Zelfs zozeer, dat m'n dochtertje Allison... Moet u zich eens voorstellen. Ze was toen bijna vijf. Ze had tot dan toe alleen maar een boze, afwezige vader gekend die gaten in muren schopte en dronk. Iets anders kende ze niet. Maar die eerste vijf, zes maanden dat m'n ogen waren geopend voor Jezus keek zij toe vanuit haar wereld van vijfjarige. Ze zag voor haar ogen hoe God haar vader veranderde. En ze ging naar de zondagsschoollerares, en daarna naar m’n vrouw en ze zei: Ik wil dat God voor mij hetzelfde doet als voor papa. En op haar vijfde gaf mijn kleine meid haar leven aan Jezus. En tegenwoordig is ze m'n allergrootste vriendin. Vrienden, God heeft m’n leven veranderd en m’n vrouw, m'n hele gezin, onze toekomst, onze eeuwigheid. Dat is mijn verhaal.

Wat moet u ermee? Ik wil het aan twee groepen mensen hier voorhouden. Sommigen onder u geloven misschien nog niet. Misschien is dit nieuw voor u, misschien bent u meegekomen met een vriend maar bent u nog niet zo ver. Dat geeft niets. Maar doe wat ik heb gedaan: Zoek zelf uit hoe het zit. In Hebreeën 11 vers 6 staat: Wie Hem zoekt zal worden beloond. Dus u moet hem zoeken. Als mijn boek daarbij kan helpen: Prima. Er zijn genoeg hulpmiddelen. Maar onderzoek het. Tenslotte dit: Sommigen van u geloven wel maar hebben nooit ontvangen. Waarom is uw leven niet veranderd? Waarom hebben uw kinderen geen verandering in u gezien? Misschien heeft u een soort intellectuele overeenkomst met het christendom maar heeft u de gift van 't eeuwig leven nooit bewust in ontvangst genomen. Misschien heeft u nooit Jezus aanvaard als uw verzoener en leidsman? Ik druk u op het hart, in het belang van u en uw gezin: Ga vanavond niet slapen zonder, net als ik, een simpel gebed te bidden: 'Here Jezus, ik geloof. Ik geloof dat U de zoon van God bent. Ik heb niet kunnen voldoen aan mijn eigen normen, laat staan aan uw normen, die zoveel hoger zijn. Ik wil een andere kant op, berouw tonen, uw weg volgen, uw liefde, genade, vergeving en uw gave van eeuwig leven ontvangen. Zelf kan ik dat niet verdienen. Maar U biedt het ons aan als gift van genade. En die aanvaard ik, die ontvang ik. Here Jezus, leid mijn leven want vanaf dit moment ben ik van U.' Vrienden, als u vandaag die stap zet misschien zelfs op dit moment al zal God uw leven veranderen en uw eeuwigheid. Hij zal u aannemen als zijn zoon of zijn dochter. Voor altijd. Laten we bidden.


Gebed

Vader, dank U voor degenen die zoeken naar verdieping. Geef dat ze de waarheid vinden over wie U bent. Geef dat ze tot geloof komen en veranderen. Vader, help degenen onder ons die al lange tijd uw kinderen zijn om aan anderen uit te leggen waarom we geloven wat we geloven. Dank U dat we intelligente, denkende mensen mogen zijn, en uw volgelingen. U heeft ons ons verstand gegeven. We danken U in de naam van Jezus Christus. Amen.