Gast schrijver Mylene

Zo´n twee weken geleden vroeg ik aan iemand waarom zij niet gelovig was. Het alom bekende antwoord kwam naar voren: ´Ik ben er niet mee opgevoed.´ Alsof geloof afhankelijk is van wat je ouders denken. Dus vroeg ik of ze denkt of er een God is. Het antwoord verbaasde mij: ´Nooit over nagedacht .´ Met dit antwoord hou ik mij in gedachte al twee weken bezig. Hoe kan je er nu nooit over nadenken! Er zullen zeer waarschijnlijk hordes mensen zijn die er nooit over nadenken, maar waarom niet? Is het leven te druk of te gezellig om je af te vragen of er een hogere macht is? Veel mensen denken er pas over na als het zowat te laat is... vlak voor de dood. Waar ga ik dan heen? En dan nog zijn er mensen die ook dan er niet aan denken. Zou het dan te confronterend worden, tè persoonlijk