7 jaar huisgroep

Mijn (Mylene´s) herinneringen aan de huisgroep gaan ver terug, in die tijd heette het nog cell-groep en ik kwam bij Amos terecht. Mijn eerste cell-goep meeting was in de studentenkamer van Paul aan de Spoorsingel. Met een grote groep mensen zaten we op en onder zijn hoogslaper en met een Afrikaan als leider was het er natuurlijk behoorlijk warm.
Hoe het allemaal precies verliep weet ik niet meer, maar op een gegeven moment kreeg de cell-groep een nieuwe leider, George. Dit was een Oost-Europeaan die met zijn vrouw en kinderen in een kleine bovenwoning woonde. Ook hier was de sfeer goed, maar het Afrikaanse temperament werd gemist. George was wel iemand met een zeer dienend hart en toen ik verhuisde naar mijn flatje in de Bomenwijk trommelde hij de hele cell-groep en anderen op om te komen klussen en verven. Zelfs David, heeft het plafond van mijn wc-tje geverfd. Het is duidelijk dat hij het juiste beroep heeft gekozen en inmiddels voorganger is en niet schilder.
Na George nam Jaap van Buuren het stokje over. De huisgroep werd meteen vol van vuur en mijn toenmalige vriend, nu man, Leon werd door hem ook de handen opgelegd om het vuur van de Geest te ontvangen. Regelmatig zaten er mensen tegen mijn gangmuur aan om hun benen te laten aangroeien, Jaap´s specialiteit. Van Jaap ging de cell-groep over naar Klaas-Jan en Gerdine. Hun hadden echt een hart voor de buitenlandse studenten. Met name de Chinezen waren sterk vertegenwoordigd. Onder de Chinezen was de kennis van het Woord beperkt en er kwamen vragen zoals: ´Wie is naast God de Vader en Jezus de Zoon, de derde persoon van de drie-eenheid? Maria?´ Het was duidelijk dat er een groot verschil ontstond tussen de vaste kern, die voornamelijk uit Nederlanders bestond en de Chinezen. De groep moest gaan splitsen, of zoals het officieel heet: ´Vermenigvuldigen.´ Na lang aandringen van Herman gingen Leon en ik de cell verder leiden. Hiermee volgden wij niet de raad op van mijn goede vriendin wijlen Christiane. Zij claimde altijd dat een pas getrouwd echtpaar het eerste jaar geen taken in de gemeente moest doen, gebaseerd op een bijbeltekst over de pasgetrouwde soldaat. Anyway, in februari 2003 mochten wij de Hollanders van de Chinezen scheiden en verder met hen cell-groep houden.
Nu precies 5 jaar later splitst de groep zich weer. Er mag nu van een splitsing gesproken worden, nu het officieel geen cell-groep meer heet. Sinds een jaar draagt het de naam huisgroep, om niet vergeleken te worden met een terroristische cell, ach wij zijn heus ook wel radicaal... In de afgelopen 5 jaar is de groep tè groot geworden om een huiskamer te vinden waar we allemaal in kunnen. Maar dat is nog maar alleen een praktische reden.

In de afgelopen jaren hebben we veel mensen zien komen en gaan. Een aantal bleven hangen en met een gedeelte daarvan gaan wij nu verder en Agnes neemt de rest voor haar rekening. Terug denkend aan die 5 jaar heb ik veel goede herinneringen. Leuke momenten van samen zingen, de eerste jaren was er niemand die kon begeleiden en we werden al bijna een Acapella-koor. Momenten van het overdenken van Gods Woord. Met de bij behorende soms verhitte discussies. Momenten van gebed voor elkaar en waarbij het profetische werd aangeboord. Maar bovenal momenten waar we met elkaar ons leven deelden. Er waren gelukkige momenten, nieuwe banen, de trouwerijen, baby´s die geboren werden en nog meer. Moeilijke momenten, ziekte, financiële nood, begrafenissen, emotionele pijnen en meer. De huisgroep was uitgegroeid tot een vriendengroep, zelfs meer dan dat een ware familie.
Allemaal bedankt voor jullie vriendschap en liefde. We gaan jullie missen, SNIF!

Mylene