Knock out.

Ik ben vandaag in elkaar geslagen.
Althans zo voelt het.

Vanmiddag ging ik weer mee evangeliseren op de TU.
Mijn partner was een chinees die half Nederlands sprak maar wel beter Engels.

Vorige week kon ik nog rusten op de ervaring van Elrik, maar nu moest ik zelf onverwachts aan de bak.

Het is een hondenbaan.
Onder het mom van een onderzoek proberen we contact te krijgen met de mensen.
Na een paar minuten door de Aula gelopen te hebben en bij verschillende tafeltjes gevraagd te hebben wil er eindelijk iemand aan ons ´´onderzoek ´´ meewerken.
Ik leg uit dat ons onderzoek is gericht op; wat nu studenten geloven op de TU.
Hij wil niet geloven. Geloven is een ziekte verteld hij ons.

Ik vraag hem; Als je dood gaat heb je dan enig idee waar je naar toe gaat?
Heb je wel eens geslapen vraagt hij! Zo is het na de dood zegt hij.
Je bent weg en ervaart het niet.

Ik vertel hem dat je God ook kunt ervaren, hij gelooft er niks van.
Ik vraag het hem dan te onderzoeken.
Hij heeft geen tijd.
Zo gaat het nog wel even door.

Mijn partner zwijgt.
Ik bijna ook.

Ik besef dat ik mijn verhaal niet op de rit heb staan.

Even later kan ik mijn teleur stelling bij Elrik kwijt.
Hij verteld me dat het veel zaaien is.

Maar het is toch zo dat als je zaait het na 6 mnd moet opkomen?
Misschien ligt het aan de grond?

Volgende week ga ik een training volgen over evangelisatie.
Ik ga leren boxen.

Weet iemand nog goede technieken?